Marcin Różalski
| |
| Pseudonim |
Płocki Barbarzyńca |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
188 cm |
| Masa ciała |
110 kg |
| Styl walki | |
| Debiut |
kick-boxing – 2004 |
| Federacja | |
| Kategoria wagowa | |
| Klub |
Różal Team |
| Bilans walk zawodowych[a] | |
| Liczba walk |
kick-boxing – 33 |
| Zwycięstwa |
kick-boxing – 22 |
| Przez nokauty |
kick-boxing – 12 |
| Przez poddania |
MMA – 2 |
| Przez decyzje |
kick-boxing – 9 |
| Porażki |
kick-boxing – 9 |
| Remisy |
kick-boxing – 2 |
| |
| Strona internetowa | |
Marcin Różalski (ur. 29 lipca 1978 w Płocku[1]) − polski zawodowy kick-bokser, zawodnik muay thai i mieszanych sztuk walki (MMA) wagi ciężkiej, mistrz świata organizacji ISKA z 2007 i WKA z 2008 w formule K-1. Były międzynarodowy mistrz KSW wagi ciężkiej z 2017 roku.
Kariera w kick-boxingu
[edytuj | edytuj kod]Jako amator był wielokrotnym medalistą mistrzostw Polski i Europy. W 2004 roku rozpoczął zawodowe starty w K-1[2], dochodząc do półfinału pierwszego Grand Prix Polski w tejże formule. 25 października 2004, przegrał w Paryżu, z wielokrotnym mistrzem świata i Europy w boksie tajskim Cheickiem Kongo przez TKO w 3. rundzie. 18 grudnia 2004 roku, na gali K-1 MAX Spain 2004, w hiszpańskiej Guadalajarze, wygrał przez TKO z zawodnikiem gospodarzy Damianem Garcią.
27 lutego 2005 przegrał na punkty z Przemysławem Saletą, natomiast w październiku tego samego roku został zawodowym mistrzem Polski w boksie tajskim, nokautując Krzysztofa Misiaczyka w 2. rundzie[3][4].
17 lutego 2006 doszedł do finału turnieju K-1 European League w Budapeszcie, jednak nie wystąpił w nim z powodu kontuzji, której nabawił się w wygranym, półfinałowym starciu z Ante Varnicą. Na początku marca tego samego roku, wygrał drugą edycję Grand Prix Polski, pokonując wszystkich rywali przed czasem, w tym Rafała Petertila w finałowej walce.
13 maja 2006 pokonał amerykańskiego zawodnika Ricka Roufusa jednogłośnie na punkty[5]. W kwietniu 2007 roku, przegrał z Białorusinem Siarhiejem Hurem, odpadając z turnieju K-1 Italy Oktagon.
3 marca 2007 podczas gali Angels of Fire w Płocku, zdobył zawodowe mistrzostwo świata federacji ISKA (zasady orientalne / K-1). W walce o tytuł pokonał przez techniczny nokaut Turka Yahayę Gulaya[6].
9 czerwca 2007, przegrał w finale K-1 Poland Grand Prix z Łukaszem Jaroszem przez TKO w drugiej rundzie przez niskie kopnięcia[7].
8 marca 2008 (Angels of Fire III) został drugi raz w zawodowej karierze mistrzem świata, tym razem organizacji WKA w formule K-1. Tym razem pokonał po 5 rundach przez decyzję sędziów obrońcę tytułu, reprezentującego Szwajcarię Mitata Tahirsylaja[8].
W maju 2009 roku po raz pierwszy wystąpił w oficjalnym turnieju prestiżowej organizacji K-1, zaliczanym do cyklu World GP − K-1 World Grand Prix 2009 w Łodzi. W ćwierćfinale znokautował specjalistę taekwondo, Koreańczyka Park Yong-soo, jednak musiał się później wycofać z udziału w półfinale z powodu kontuzji ręki[9].
W listopadzie 2017 roku zakończył współpracę z KSW, wiążąc się z organizacją DSF Kickboxing Challenge, gdzie po prawie dziewięciu latach powróci do startów w kickboxingu[10].
13 kwietnia 2018 na gali DSF Kickboxing Challenge 14 w Warszawie, zrewanżował się po latach Peterowi Grahamowi za porażkę na zasadach MMA 2014 roku z gali KSW 28[11].
18 czerwca 2022 podczas gali KSW 71: Ziółkowski vs. Rajewski przegrał przez TKO (cztery nokdauny) w drugiej rundzie z doświadczonym Errolem Zimmermanem[12]. Pojedynek odbył się na zasadach K-1, jednak w małych rękawicach[13].
11 października 2024 podczas walki wieczoru wydarzenia Strike King 3 w Piotrkowie Trybunalskim zmierzył się z Mariuszem Wachem[14]. O wyniku walki zadecydowali sędziowie, którzy nie przyznali zwycięstwa żadnemu z zawodników i orzekli remis[15]. Po walce ogłosił zakończenie sportowej kariery[16].
Kariera MMA
[edytuj | edytuj kod]W listopadzie 2010 roku podpisał kontrakt z organizacją Konfrontacja Sztuk Walki na występy w mieszanych sztukach walki (MMA)[17].
Zadebiutował 19 marca 2011 roku podczas gali KSW 15 w Warszawie, gdy pokonał przez techniczny nokaut Marcina Bartkiewicza (walka została przerwana z powodu rozcięcia na głowie Bartkiewicza)[18].
Dwa miesiące później, na KSW 16 Różalski po raz kolejny tryumfował z powodu kontuzji rywala, gdy walczący z nim Rosjanin Siergiej Szemietow doznał urazu ręki[19].
25 lutego 2012 roku w walce wieczoru na gali KSW 18: Unfinished Sympathy przegrał w pierwszej rundzie z Holendrem Valentijnem Overeemem[20][21] Jego pierwotnym rywalem na tym wydarzeniu miał być Jérôme Le Banner, jednak ten na kilka dni przed walką wycofał się z powodu kontuzji torebki stawowej[22].
28 września 2013 roku na KSW 24: Starcie Gigantów poddał innego kickboksera Pawła Słowińskiego duszeniem zza pleców w 1. rundzie[23][24]. Po walce został nagrodzony przez organizację pierwszym bonusem finansowym za najlepsze poddanie wieczoru[25].
22 marca 2014 roku podczas KSW 26: Materla vs. Silva III zmierzył się z Nickiem Rossboroughem[26]. W drugiej rundzie zwyciężył przez techniczny nokaut[27].
4 października 2014 roku na KSW 28: Fighters Den przegrał przez poddanie z Peterem Grahamem z powodu kontuzji kolana. Przed walką 27 maja 2016 z Mariuszem Pudzianowskim waga Różalskiego wynosiła 114,8 kg[28].
27 maja 2016 na KSW 35: Khalidov vs. Karaoglu zmierzył się z byłym strongmanem, Mariuszem Pudzianowskim[29]. W drugiej rundzie zwyciężył przez poddanie[30]. Różalski za swój występ został wyróżniony drugim bonusem w kategorii poddanie wieczoru[31].
Rok później 27 maja 2017 podczas KSW 39, które odbyło się na Stadionie Narodowym znokautował ówczesnego mistrza KSW wagi ciężkiej Fernando Rodriguesa Jr. w 16 sekundzie starcia, odbierając mu tym samym mistrzostwo[32]. Jak sam wyznał, cała akcja, która można było zobaczyć w oktagonie była trenowana specjalnie pod rywala[33]. Po zwycięstwie i zdobyciu pasa mistrzowskiego Różalski ogłosił niemal od razu, że pas zostanie zwakowany ze względu na brak jego [Różalskiego] zainteresowania pasami. Oficjalnie pas zwakował w lipcu, wręczając go właścicielowi federacji KSW, Maciejowi Kawulskiemu[34].
1 marca 2019 roku zakończył sportową karierę[35]. 7 września 2020 na oficjalnym kanale KSW (na serwisie YouTube) został opublikowany film pt. „On wraca...”, który miał sugerować powrót Różala do klatki KSW[36]. Trzy następne dni później na ten kanał zostało dodane kolejne wideo, potwierdzające powrót Różalskiego, jednak nie do największej polskiej organizacji, a do nowo powstałej Genesis, w której stoczył pojedynek na gołe pięści[37].
Boks
[edytuj | edytuj kod]W czerwcu 2002 roku w Płocku stoczył jedyną w swej karierze zawodową walkę bokserską, gdy pokonał przez techniczny nokaut w 3. rundzie Pawła Newazila[38].
Boks na gołe pięści
[edytuj | edytuj kod]23 października 2020 roku w powrocie do walk stoczył swój pierwszy pojedynek w formule boksu na gołe pięści z możliwością używania uderzeń łokciami, podczas pierwszej gali nowo powstałej organizacji Genesis[39][40]. Walkę przegrał z byłym mistrzem UFC − Joshem Barnettem, gdyż nie był zdolny wyjść do trzeciej rundy[41].
Osiągnięcia
[edytuj | edytuj kod]- 6-krotny amatorski mistrz Polski w kickboxingu
- amatorski wicemistrz Europy w kickboxingu
- 2005: zawodowy mistrz Polski w boksie tajskim
- 2006: K-1 European League − finalista turnieju
- 2006: II Grand Prix Polski − 1. miejsce w turnieju wagi ciężkiej
- 2007: międzynarodowy mistrz Polski w wadze ciężkiej, formuła K-1[43]
- 2007: mistrz świata ISKA w wadze ciężkiej, formuła K-1
- 2007: K-1 Poland Grand Prix − finalista turnieju wagi ciężkiej
- 2008: mistrz świata WKA w wadze superciężkiej, formuła K-1
- 2009: ćwierćfinalista K-1 World Grand Prix 2009 w Łodzi
Lista zawodowych walk w kick-boxingu
[edytuj | edytuj kod]| Wynik | Bilans | Przeciwnik | Rozstrzygnięcie | Runda | Czas | Rozgrywki | Data | Miejsce | Uwagi |
| Remis | 22-9-2 |  Mariusz Wach
|
Remis | 3 | 3:00 | Strike King 3: Różalski vs. Wach | 11.10.2024 | Piotrków Trybunalski
|
Walka w wadze open. Main Event |
| Przegrana | 22-9-1 |  Errol Zimmerman
|
TKO (cztery nokdauny) | 2 | 1:26 | KSW 71: Ziółkowski vs. Rajewski | 18.06.2022 | Toruń
|
Walka w formule K-1 w rękawicach do MMA. Co-Main Event |
| Wygrana | 22-8-1 |  Peter Graham |
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 3:00 | DSF Kickboxing Challenge 14 | 13.04.2018 | Warszawa |
Debiut w DSF Kickboxing Challenge |
| Wygrana | 21-8-1 |  Yong Soo Park |
KO (kopnięcie w korpus) | 3 | 0:32 | K-1 World GP 2009 in Lodz | 23.05.2009 | Łódź |
Ćwierćfinał turnieju K-1 World GP 2009 |
| Wygrana | 20-8-1 |  Mitat Tahirsylaj |
Decyzja | 5 | 3:00 | Angels of Fire III | 08.03.2008 | Płock |
Został mistrzem świata WKA w wadze superciężkiej |
| Przegrana | 19-8-1 |  Gregory Tony |
Decyzja | 3 | 3:00 | Angels of Fire II | 27.10.2007 | Płock
|
|
| Przegrana | 19-7-1 | Patrice Quarteron |
TKO (cios kolanem) | 3 | 2:20 | A-1 World Combat Cup | 14.07.2007 |  Turcja
|
|
| Przegrana | 19-6-1 | Łukasz Jarosz |
TKO (niskie kopnięcia) | 2 | 1:35 | K-1 Poland Grand Prix 2007 | 09.06.2007 | Nowy Targ |
Przegrał w finale turnieju K-1 Poland Grand Prix 2007 |
| Wygrana | 19-5-1 |  Siarhiej Hur |
Decyzja | 4 | 3:00 | K-1 Poland Grand Prix 2007 | 09.06.2007 | Nowy Targ |
Półfinał turnieju K-1 Poland Grand Prix 2007 |
| Wygrana | 18-5-1 |  Roman Kleibl |
KO (prawy sierpowy) | 3 | 0:44 | K-1 Poland Grand Prix 2007 | 09.06.2007 | Nowy Targ |
Ćwierćfinał turnieju K-1 Poland Grand Prix 2007 |
| Przegrana | 17-5-1 | Siarhiej Hur |
Decyzja | 3 | 3:00 | K-1 Italy Oktagon 2007 | 14.04.2007 |  Mediolan |
Przegrał w ćwierćfinale turnieju K-1 Italy Oktagon |
| Wygrana | 17-4-1 |  Yahya Gülay |
TKO (poddanie przez narożnik) | 5 | 2:00 | Angels of Fire | 03.03.2007 | Płock |
Został mistrzem świata ISKA w wadze ciężkiej, formuła K-1 |
| Wygrana | 16-4-1 |  David Keclik |
Decyzja | 3 | 3:00 | Night of Glory | 06.01.2007 | Nowy Targ |
Został międzynarodowym mistrzem Polski w wadze ciężkiej, formuła K-1 |
| Wygrana | 15-4-1 |  Abdullah Selam |
KO (wysokie kopnięcie i ciosy pięściami) | 1 | 1:37 | A-1 Final | 04.11.2006 | Stambuł
|
|
| Wygrana | 14-4-1 | Andrej Zurawkow |
Decyzja | 3 | 3:00 | K-1 Fighting Network RIGA | 04.11.2006 |  Ryga
|
|
| Wygrana | 13-4-1 |  Rick Roufus |
Decyzja | 3 | 3:00 | Best of the Best II | 13.05.2006 | Warszawa
|
|
| Wygrana | 12-4-1 | Rafał Petertil |
TKO (przerwanie przez narożnik) | 1 | 3:00 | II Grand Prix Polski | 04.03.2006 | Wrocław |
Wygrał II Grand Prix Polski |
| Wygrana | 11-4-1 | Artur Kowalczyk |
TKO (cios pięścią) | 1 | 2:24 | II Grand Prix Polski | 04.03.2006 | Wrocław |
Półfinał II Grand Prix Polski |
| Wygrana | 10-4-1 | Mariusz Kornacki |
TKO | 2 | 3:00 | II Grand Prix Polski | 04.03.2006 | Wrocław |
Ćwierćfinał II Grand Prix Polski |
| Wygrana | 9-4-1 |  Ante Varnica |
Decyzja | 4 | 3:00 | K-1 European League 2006 | 17.02.2006 |  Budapeszt |
Z powodu kontuzji nie wystąpił w finale turnieju K-1 European League 2006 |
| Wygrana | 8-4-1 | Brunner Tihamer |
Decyzja | 3 | 3:00 | K-1 European League 2006 | 17.02.2006 | Budapeszt
|
|
| Przegrana | 7-4-1 | Ashwin Balrak |
Decyzja | 3 | 3:00 | Fights at the Border IV | 10.12.2005 |  Lommel |
Przegrał w półfinale turnieju Fights at the Border IV |
| Wygrana | 7-3-1 | Ahmet Jattari |
Decyzja | 3 | 3:00 | Fights at the Border IV | 10.12.2005 | Lommel
|
|
| Wygrana | 6-3-1 | Krzysztof Misiaczyk |
KO | 2 | ? | Gala Boksu Tajskiego | 08.10.2005 | ? |
Zdobył tytuł mistrza Polski w boksie tajskim |
| Remis | 5-3-1 | Birol Topuz |
Remis | 3 | ? | A-1 Stambuł Turcja vs. Świata | 01.10.2005 | Stambuł
|
|
| Wygrana | 5-3 | Karl Dubus |
TKO | 3 | 3:00 | A-1 World Combat Cup | 30.04.2005 | Lyon
|
|
| Przegrana | 4-3 | Przemysław Saleta |
Decyzja | 3 | 3:00 | Boxing Europe & Glormax | 27.02.2005 | Włocławek
|
|
| Wygrana | 4-2 |  Damian Garcia |
TKO | 2 | ? | K-1 MAX Spain 2004 | 18.12.2004 | Guadalajara
|
|
| Przegrana | 3-2 | Cheick Kongo |
TKO (ciosy kolanami) | 3 | ? | Muay Thai Tournament | 25.09.2004 | Paryż
|
|
| Wygrana | 3-1 |  Wasiliew |
TKO (przerwanie przez narożnik) | 6 | ? | Turniej Muay Thai | 02.07.2004 | Kłajpeda
|
|
| Wygrana | 2-1 | Claudius Agape |
KO (wysokie kopnięcie) | 1 | 0:30 | Ultimate Thai 2 | 28.02.2004 | Massy
|
|
| Przegrana | 1-1 | Rafał Petertil |
Decyzja | 3 | 3:00 | Grand Prix Polski | ??.??.2004 | Wrocław |
Przegrał w półfinale Grand Prix Polski |
| Wygrana | 1-0 | ? |
? | ? | ? | Grand Prix Polski | ??.??.2004 | Wrocław |
Debiut w zawodowym kick-boxingu. Ćwierćfinał Grand Prix Polski |
Lista zawodowych walk w MMA
[edytuj | edytuj kod]| Wynik | Bilans | Przeciwnik (bilans przed walką) | Rozstrzygnięcie | Runda | Czas | Rozgrywki | Data | Miejsce | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wygrana | 7-4 |  Fernando Rodrigues Jr. (11-2)
|
KO (lewy i prawy sierpowy) | 1 | 0:16 | KSW 39: Colosseum | 27.05.2017 | Warszawa
|
Zdobył międzynarodowe mistrzostwo KSW w wadze ciężkiej. Bonus za nokaut wieczoru |
| Wygrana | 6-4 | Mariusz Pudzianowski (9-4. 1 NC)
|
Poddanie (duszenie gilotynowe) | 2 | 1:46 | KSW 35: Khalidov vs. Karaoglu | 27.05.2016 | Gdańsk/Sopot
|
Bonus za poddanie wieczoru |
| Przegrana | 5-4 |  James McSweeney (14-13)
|
Poddanie (duszenie zza pleców) | 1 | 2:16 | KSW 32: Road to Wembley | 31.10.2015 | Londyn
|
|
| Przegrana | 5-3 | Peter Graham (10-7)
|
Poddanie (kontuzja kolana) | 2 | 0:43 | KSW 28: Fighters Den | 04.10.2014 | Szczecin
|
|
| Wygrana | 5-2 | Nick Rossborough (24-17)
|
TKO (ciosy pięściami) | 2 | 4:36 | KSW 26: Materla vs. Silva III | 22.03.2014 | Warszawa
|
|
| Wygrana | 4-2 | Paweł Słowiński (1-0)
|
Poddanie (duszenie zza pleców) | 1 | 4:32 | KSW 24: Starcie Gigantów | 28.09.2013 | Łódź
|
Bonus za poddanie wieczoru |
| Wygrana | 3-2 | Rodney Glunder (24-19-3)
|
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | KSW 20: Symfonia Walki | 15.09.2012 | Gdańsk/Sopot
|
|
| Przegrana | 2-2 |  Salimgiriej Rasułow (8-5)
|
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 3:00 | Draka 7 | 26.05.2012 | Władywostok
|
Specjalne zasady − walka w parterze tylko do 30 sekund |
| Przegrana | 2-1 | Valentijn Overeem (32-29)
|
Poddanie (klucz na stopę) | 1 | 2:25 | KSW 18: Unfinished Sympathy | 25.02.2012 | Płock
|
|
| Wygrana | 2-0 | Siergiej Szemietow (6-6)
|
TKO (kontuzja ręki) | 1 | 1:05 | KSW 16: Khalidov vs. Lindland | 21.05.2011 | Gdańsk/Sopot
|
|
| Wygrana | 1-0 | Marcin Bartkiewicz (2-2)
|
TKO (rozcięcie) | 2 | 1:51 | KSW 15: Współcześni Gladiatorzy | 19.03.2011 | Warszawa
|
Debiut w MMA |
Lista walk w boksie
[edytuj | edytuj kod]| Wynik | Bilans | Przeciwnik (bilans przed walką) | Rozstrzygnięcie | Runda | Data | Miejsce | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wygrana | 1-0 | Paweł Newazil (0-0)
|
TKO | 3 | 22.06.2002 | Płock
|
Debiut w boksie |
Lista walk w boksie na gołe pięści
[edytuj | edytuj kod]| Wynik | Bilans | Przeciwnik (bilans przed walką) | Rozstrzygnięcie | Runda | Czas | Rozgrywki | Data | Miejsce | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Przegrana | 0-1 | Josh Barnett (0-0)
|
TKO (niezdolność do kontynuowania walki) | 2 | 3:00 | Genesis 1: Różal vs. Barnett | 23.10.2020 | Łódź
|
Debiut w boksie na gołe pięści. Main Event |
Inne informacje
[edytuj | edytuj kod]W 2020 roku wraz z Bartoszem Fabińskim wziął udział w reality show „Ameryka Express”[44][45].
W maju 2024 roku zapowiedział wydanie swojej biografii. Za pracę nad merytoryczną formą treści zawartych w książce odpowiada reporter Jarek Świątek[46]. Sprzedaż książki pt. „Różal - Instrukcja Samodestrukcji” wystartowała we wrześniu[47].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Marcin Różalski ("Różal") | MMA Fighter Page [online], Tapology [dostęp 2019-03-07] (ang.).
- ↑ Marcin Różalski walczy w K1. sport.pl, 5 marca 2004. [dostęp 2011-01-31].
- ↑ Saleta vs Różalski 1:0 [online], www.sfd.pl [dostęp 2024-10-17] (pol.).
- ↑ Przemyslaw Saleta vs Marcin Rozalski K1 [low quality]. Primitive 911 2016-04-23. [dostęp 2024-10-17].
- ↑ Marcin Różalski vs Rick Roufus. RoughBoyPL 2016-10-05. [dostęp 2024-10-17].
- ↑ Andrzej Zarębski: Marcin Różalski zawodowym mistrzem świata. gazeta.pl, 4 marca 2007. [dostęp 2011-01-31].
- ↑ Arkadiusz Hnida, Z tym gościem Różal stoczył jedną z najcięższych walk! To była prawdziwa wojna! [WIDEO] [online], MMA PL, 19 listopada 2020 [dostęp 2024-10-17] (pol.).
- ↑ Andrzej Zarębski: Marcin Różalski po raz drugi mistrzem świata. gazeta.pl, 9 marca 2008. [dostęp 2011-01-31].
- ↑ Marcin Różalski vs. Yong Soo Park, K-1 | Kickboxing Bout [online], Tapology [dostęp 2024-10-12] (ang.).
- ↑ Mistrz wagi ciężkiej odchodzi z KSW!. sport.pl, 2017-11-03. [dostęp 2018-04-12]. (pol.).
- ↑ DSF 14: rewanż po latach, Marcin Różalski pokonał Petera Grahama [online], Onet Sport, 14 kwietnia 2018 [dostęp 2019-01-29] (pol.).
- ↑ Marcin Różalski przegrywa przez nokaut w historycznej walce na gali KSW 71 [online], Sport.pl [dostęp 2022-06-19] (pol.).
- ↑ Antoni Zubek, Marcin Różalski vs Errol Zimmerman. Ikona kickboxingu rywalem Różala na KSW 71 w Toruniu [online], Silesion.PL, 6 czerwca 2022 [dostęp 2022-06-19] (pol.).
- ↑ Michał Tkaczuk, Marcin Różalski powraca! Były mistrz KSW zawalczy z Mariuszem Wachem na Strike King 3 [online], MMA Rocks, 10 września 2024 [dostęp 2024-09-10] (pol.).
- ↑ Artur Babicz, Różalski - Wach: Obaj poszli na całość, zaskakujący werdykt [online], sportowefakty.wp.pl, 12 października 2024 [dostęp 2024-10-12] (pol.).
- ↑ Bartosz Cieśla, Strike King 3: Marcin Różalski i Mariusz Wach remisują po rewelacyjnej ringowej wojnie [online], MMA PL, 11 października 2024 [dostęp 2024-10-12] (pol.).
- ↑ Marcin Różalski w MMA [online] [dostęp 2017-01-10].
- ↑ KSW 15 – wyniki i relacja. mmarocks.pl, 20 marca 2011. [dostęp 2011-03-20].
- ↑ KSW 16 – wyniki i relacja. mmarocks.pl, 21 maja 2011. [dostęp 2011-05-22].
- ↑ KSW18: Valentijn Overeem nowym rywalem Marcina Różalskiego [online], Onet Sport, 23 lutego 2012 [dostęp 2024-10-17] (pol.).
- ↑ KSW 18: Unfinished Sympathy – wyniki i relacja.. mmarocks.pl, 26 lutego 2012. [dostęp 2012-02-26].
- ↑ KSW18: Jerome Le Banner nie wystąpi na gali w Płocku [online], Onet Sport, 23 lutego 2012 [dostęp 2024-10-17] (pol.).
- ↑ Paweł Słowiński rywalem Marcina Różalskiego na gali KSW 24 – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [online] [dostęp 2023-01-28] (pol.).
- ↑ KSW 24 – Starcie Gigantów wyniki na żywo – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [online] [dostęp 2023-01-28] (pol.).
- ↑ KSW 24: Właściciele federacji przyznali bonusy [online], sport.interia.pl [dostęp 2024-10-17] (pol.).
- ↑ Wojslaw Rysiewski Venom, Bedorf i Guelmino poza KSW 26, Różalski vs Rossborough, Kowalewicz vs. Grecicho w głównej karcie [online], mmarocks.pl/, 19 marca 2014 [dostęp 2024-10-17] (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media, KSW 26: Materla obronił tytuł, Różalski znokautował rywala! [online], sportowefakty.wp.pl, 23 marca 2014 [dostęp 2023-01-28] (pol.).
- ↑ KSW 35: Publiczność dopisała. Zobacz ważenie przed galą w Ergo Arenie! (wideo). sportowefakty.wp.pl, 27 Maja 2016. [dostęp 2016-05-27].
- ↑ Mariusz Pudzianowski vs. Marcin Różalski na KSW 35 [online], Lowking.pl [dostęp 2023-01-28] (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media, KSW 35: Nieprawdopodobne zwycięstwo Marcina Różalskiego! "Różal" poddał "Pudziana"! [online], sportowefakty.wp.pl, 28 maja 2016 [dostęp 2023-01-28] (pol.).
- ↑ Krystian Młynarczuk, Poznaliśmy bonusy po KSW 35 - wyróżniono aż pięciu zawodników! [online], MMA PL, 30 maja 2016 [dostęp 2024-10-17] (pol.).
- ↑ KSW 39: Colosseum – wyniki na żywo. mmarocks.pl, 2017-05-27. [dostęp 2017-05-28].
- ↑ Marcin Różal Różalski KSW 39 – extremehobby [online], extremehobby.eu [dostęp 2017-10-20] (pol.).
- ↑ Kacper Sosnowski, Marcin Różalski dla Sport.pl, 11 września 2017.
- ↑ Marcin Różalski zakończył karierę? Różal wrzucił wymowne WIDEO [online], sport.se.pl [dostęp 2019-03-07].
- ↑ KSW, On wraca... [online], 7 września 2020.
- ↑ KSW, Różal wraca! | Genesis [online], 10 września 2020.
- ↑ boxer: Marcin Rozalski. boxrec.com. [dostęp 2011-01-31]. (ang.).
- ↑ KSW, Różal wraca! | Genesis [online], 10 września 2020.
- ↑ KSW, Różal kontra Josh Barnett na gołe pięści! | GENESIS [online], 30 września 2020.
- ↑ Krzysztof Kordys, Genesis: Marcin Różalski pokonany przez Josha Barnetta! Były mistrz UFC zwycięzcą walki wieczoru! | MMA ROCKS [online], MMA Rocks!, 23 października 2020 [dostęp 2020-10-23] (pol.).
- ↑ Najważniejsze osiągnięcia sportowe w okresie 2003–2006. dane.plock.eu.
- ↑ Night of Glory - Łukasz JArosz obronił tytuł!!!. rabka.eu. (pol.).
- ↑ Mateusz Paczkowski, Marcin Różalski i Bartosz Fabiński wystąpią w popularnym programie "Ameryka Express" w TVN [online], MMA PL, 12 grudnia 2019 [dostęp 2024-01-27] (pol.).
- ↑ Marcin Różalski i Bartosz Fabiński odpadli z Ameryka Express, ale mogą wrócić do programu! [online], tvn.pl, 25 marca 2020 [dostęp 2024-01-27] (pol.).
- ↑ Różal zapowiada biografię, ujawnia pierwsze szczegóły dotyczące książki! [online], myMMA.pl - MMA News, UFC, KSW, GROMDA, 11 maja 2024 [dostęp 2024-05-11] (pol.).
- ↑ Książka Różala w sprzedaży! Limitowana oferta z autografem byłego mistrza KSW [online], myMMA.pl - MMA News, UFC, KSW, GROMDA, 16 września 2024 [dostęp 2024-09-18] (pol.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Statystyki i lista walk w MMA (ang.)
- Statystyki i lista walk w boksie (ang.)
- Książka Marcina Różalskiego „Różal - Instrukcja Samodestrukcji”
| Waga ciężka |
|
|---|---|
| Waga półciężka |
|
| Waga średnia |
|
| Waga półśrednia |
|
| Waga lekka |
|
| Waga piórkowa |
|
| Waga kogucia |
|
| Waga musza kobiet |
|
| Waga słomkowa kobiet |
|
